Η ζυθοποίηση σε πολλές περιπτώσεις ήταν γυναικεία υπόθεση.

Με την άνθιση της ζυθοποίησης στα μοναστήρια, όπου στην κυριολεξία ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο, στη Γερμανία μόνο αριθμούσαν περί τα 500 και την κερδοφορία μέσω των πωλήσεων της μπύρας τους.

Με το πέρασμα της μπύρας στη Ευρώπη από την Αίγυπτο, το νέο αυτό ποτό δέχθηκε μεγάλης αποδοχής και όχι τυχαία.

Οι Αιγύπτιοι πολλές φορές πρόσθεταν αλάτι και βότανα όπως ο μανδραγόρας για να εξισορροπήσουν την γλυκύτητα της μπύρας.

Στις χώρες τις Βόρειας Ευρώπης στα πρώιμα χρόνια της ζυθοποίησης, για την παρασκευή της μπύρας, χρησιμοποιούσαν διάφορα βότανα και φυτά προσπαθώντας να εξισορροπήσουν τη γεύση της μπύρας όπως γλυκάνισο, λεβάντα, δενδρολίβανο, βαλεριάνα και άλλα, καθώς και διάφορα φρούτα κυρίως άγρια.

Ένα απίστευτο περιστατικό διαδραματίστηκε στις Η.Π.Α. την δεκαετία '80, που δεν έγινε τόσο γνωστή περνώντας στα ψιλά γράμματα, παρ' όλη τη σοβαρότητα του περιστατικού και στοίχισε πολύ ακριβά σε λατινοαμερικάνικη ζυθοποιία για πολλά χρόνια.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, δεν ήταν αυτοί που ανακάλυψαν την τέχνη της ζυθοποίησης.

Η μπύρα είναι το τρίτο δημοφιλέστερο υγρό που καταναλώνεται από τους ανθρώπους παγκοσμίως.

Το 1850 ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 1ος έκανε τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος της περίφημης Bavaria.